3 kwietnia, w 104. rocznicę urodzin Stanisławy Walasiewiczówny, burmistrz Paweł Grzybowski, dyrektor Muzeum Ziemi Dobrzyńskiej Andrzej Szalkowski, dyrektor Miejskiego Ośrodka Sportu i Rekreacji Jan Szymański oraz przedstawiciel rodziny Jan Walasiewicz, złożyli kwiaty pod pomnikiem wybitnej sportsmenki.
Stanisława Walasiewiczówna urodziła się 3 kwietnia 1911 roku w Wierzchowni koło Górzna. Jej rodzice wyemigrowali do Ameryki i osiedlili się w portowym mieście Cleveland, w stanie Ohio. Przygodę ze sportem rozpoczęła w dzieciństwie od zajęć w miejskim parku rekreacyjnym. Grała tam w baseball i koszykówkę. W 1927 roku wzięła udział w zawodach pod hasłem „Szukamy olimpijczyków” i została zakwalifikowana do reprezentacji olimpijskiej USA w sztafecie 4 x 100 m oraz jako rezerwowa w biegu na 100 m. W olimpiadzie jednak nie wzięła udziału, ze względu na brak obywatelstwa amerykańskiego. Kilka lat później na olimpiadzie w Los Angeles wystąpiła w barwach Polski.
Przywiązanie do rodzinnego kraju okupiła licznymi szykanami, jakich nie szczędzono jej za oceanem. Zawsze jednak czuła się Polką: „…gorąco pragnęłam, aby dla mnie i moich rodaków, którzy wyemigrowali do Ameryki zagrano w Los Angeles „Mazurka Dąbrowskiego” i wciągnięto na maszt polską flagę. Dla nas, Polonii amerykańskiej, była to sprawa honoru i wynagrodzenia za wiele trudnych chwil, jakie niejednokrotnie przeżywaliśmy na obczyźnie”. Na olimpiadzie w 1932 roku okazała się najszybszą biegaczką na dystansie 100 m i zdobyła złoty medal olimpijski. Cztery lata później w Berlinie zdobyła srebrny medal. W 1930 roku na III Światowych Igrzyskach Kobiet w Pradze zdobyła trzy złote medale w biegu na odcinkach 60, 100 i 200 m oraz brązowy w sztafecie 4x100 metrów. Podczas IV Światowych Igrzysk Kobiet w Londynie w 1934 roku wywalczyła złoty medal za bieg na dystansie 60 m i dwa srebrne za 100 i 200 m. W czasie I Lekkoatletycznych Mistrzostw Europy Kobiet w Wiedniu zdobyła dwa złote medale (bieg 100 i 200 m) oraz dwa srebrne (skok w dal i sztafeta 4 x 100m). W latach 1929-1950 była 24-krotną mistrzynią Polski, 51-krotną rekordzistką Polski, 7-krotną reprezentantką Polski w meczach międzypaństwowych (w 33 konkurencjach). Była też 8-krotną rekordzistką Europy, 40-krotną mistrzynią Stanów Zjednoczonych i 18-krotną rekordzistką świata.
Po zakończeniu kariery sportowej została niestrudzoną działaczką polonijną i trenerką młodych zawodniczek. Za osiągnięcia sportowe i patriotyczną postawę zaskarbiła sobie wdzięczność wielu Polaków. Zmarła 4 grudnia 1980 roku na parkingu centrum handlowego, gdzie została śmiertelnie postrzelona.